Kijki trekkingowe są wykonane głównie ze stopów aluminium lub tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem węglowym (z różną zawartością włókna węglowego). Aluminium jest stosunkowo niedrogim materiałem. Nie łamie się przy zbyt dużym obciążeniu, tylko się wygina, a drążek można łatwo skorygować.
Materiały wykonania kijków trekkingowych
Włókno węglowe o wysokiej zawartości węgla jest znacznie lżejsze. Pałeczki węglowe mają jednak istotną wadę – są stosunkowo kruche. Jeśli przypadkowo nadepniesz na taki słup, istnieje duże prawdopodobieństwo, że go złamiesz. Z kijkami węglowymi należy postępować bardzo ostrożnie.
W warunkach górskich bardzo trudno jest naprawić złamane kije węglowe. Z tego powodu większość kijów do wspinaczki górskiej i trekkingu jest nadal wykonywana z wysokowytrzymałych stopów aluminium. Zapewniają one maksymalne bezpieczeństwo na szlaku i są bardzo łatwe w obsłudze.
Niektórzy producenci, łączą materiały i produkują kije przy użyciu technologii kompozytowej: węgla i stopu aluminium. Daje to wysoką wytrzymałość produktu przy mniejszej wadze.
Kijki trekkingowe i ich konstrukcja
Uchwyty do kijków są wykonane z tworzywa sztucznego, gumy, pianki syntetycznej i korka. Dwa pierwsze materiały są najtańsze i najprostsze. Pianka i korek dobrze wchłaniają pot podczas aktywności, ale nie są śliskie i przyjemne w dotyku. Nawet w cienkich rękawiczkach nie odczuwa się zimna w dłoniach podczas chodzenia w zimie.
Mechanizm blokujący w kijach teleskopowych jest zazwyczaj dwojakiego rodzaju: tuleja zaciskowa, w postaci sprężynującej tulei dzielonej, wewnątrz której obraca się kije w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara w celu ich zablokowania, oraz mimośród, z metalowym lub plastikowym zewnętrznym zaciskiem cylindrycznym.
Oba elementy są dość mocne, a jeśli z jakiegoś powodu ulegną uszkodzeniu, zarówno tuleje zaciskowe, jak i mimośrody można łatwo wymienić na nowe. Alpiniści i wędrowcy zazwyczaj preferują zacisk mimośrodowy, ponieważ jest on najprostszy i najbardziej niezawodny.